สวัสดีค่า งิคุ มิฟุเนะ ค่ะ
บล๊อกนี้มาจาก http://mifune-samiki.exteen.com/นะคะ
วันนี้เอาfictionมาเก็บก่อนนะคะ
*******************************************
SEMI
LOVE
fiction
278426
ลมร้อนอ่อนนๆพัดผ่านยอดไม้
และเส้นผมสีผงโกโก้ พลิ้วไสวไปตามระลอกของสายลม
ดวงตาของบอสหนุ่มที่เหม่อลอยมองปุยเมฆอยู่สะดุดลงที่ นัยตากลมโตสะท้อนสีฟ้าสดใสกับแพรผมสีน้ำตาลคาราเมลเข้ากับผิวขาวผ่องของคนที่ยืนยิ้มให้เขาอยู่นอกหน้าต่าง
"อ๊ะ...บาจิลคุงนี่นา~"
สึนะรีบลุกจากริมหน้าต่างลงจากชั้น2ไปทักทายบาจิลด้วยอาการดีอกดีใจเหมือนกับเด็กๆ
"สวัสดีขอรับท่านซาวาดะ^^"
บาจิลยิ้มให้กับคนที่เปิดประตูให้แล้วโค้งทักทายอย่างสุภาพ
"สวัสดีบาจิลคุง...เอ๊ะ!!"
สึนะเริ่มมองบาจิลตั้งแต่หัวจรดเท้า รู้สึกว่าวันนี้บาจิลคุงดูแปลกไปนิดหน่อย
ในเสื้อกล้ามคอกระบอกกว้างสีขาว
มีลายไม้กางเขนสีฟ้าอ่อนเข้ากับดวงตาของเขาพาดอยู่กลางเสื้อ คู่กับกางเกงสีน้ำตาล
ถุงน่องสีขาวและรองเท้าสีน้ำตาลเข้ม
ทำให้บาจิลคุงที่เขารู้จักดูเหมือนเด็กทั่วไป(ไม่เป็นมาเฟีย=w=)...เด็กผู้หญิงน่ะ (O[]O;;;)
"อ๊ะ...ชุดนี้คุณท่านให้ใส่มาน่ะขอรับ
กระผมก็ไม่แน่ใจว่า...=////=...มันจะเข้ากับกระผมรึป่าว? ท่านซาวาดะคิดว่าไงขอรับ??"
"=,,=น่ารั....เอ้ย...เหมาะมากเลยบาจิลคุง "
สึนะพูดติดขัดเล็กน้อยด้วยเหตุอาการหื่นขึ้นหน้า...
"รังสีลามกลอยฟุ้งเลยครับวองโกเล่
MEเห็นแล้วขนลุก"
เสียงนิ่งเรียบของเด็กหนุ่มเรือนผมสีเขียวครามดังขึ้นขัดอารมณ์หื่นของสึนะ~
"ท...ท่านฟราน
มาที่นี่ได้ไวขอรับ!!!"
"ใช่นายหน้าจะอยู่ในอีก
10 ปีข้างหน้าไม่ใช่รึไง...//ไอ้สัตว์เลื้อยคลาน(กระซิบ)"
"MEไปขอคุณโชอิจิมาน่ะครับ....//กบเป็นสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำครับ
คุณสัตว์น้ำในกระป๋องขายตามซุปเปอร์มาเก็ต(กระซิบ)"
"เอ่อ...คือว่า...คุณท่านให้กระผมหยุดหน้าร้อน
คิดว่าจะมาช่วยงานที่บ้านท่านซาวาดะ O_O;; //เย็นไว้ขอรับ"
"อย่าเลยครับ
วันนี้คุณบาจิลอุส่าห์แต่งตัวน่ารักขนาดนี้ MEว่าเราไปเดินเล่นในเมืองกันดีกว่าครับ"
ฟรานรีบฉุด(!!)แขนข้างขวาของบาจิลเอาไว้
"บาจิลคุงเราเที่ยวทะเลกัน2คนเถอะนะ
ฉันจะเลือกชุดว่ายน้ำแบบทูพีชมีระบายพองๆพลิ้วให้ แล้วไปดินเนอร์ที่ปารีส
ไปนอนที่โรงแรม27ดาวกัน" สึนะรีบฉุด(!!)แขนข้างซ้ายบาจิลเอาไว้
"ห๊ะ....อะไรนะขอรับ???....=////=;;; แล้วก็ปล่อยกระผมได้แล้วขอรับ..."
.
แอ๊ดดด~~~(เสียงเปิดประตูนะ=w=)
.
"อ้าว!!!...สึนะ เพื่อนมาบ้านเหรอจ้ะ แหมพอดีเลย...แม่จะออกไปซื้อของน่ะ
ช่วยเฝ้าบ้านให้แม่ทีนะในตู้เย็นมีของอยู่ อยากทานอะไรก็ทำกันเองเลยนะจ้ะ
บ๊ายบายจ้ะ!!!"
เสียงของนานะขัดจังหวะการสนทนาของทั้ง3อยู่เพียงครู่เดียว
แล้วหายไปอย่างรวดเร็ว~
"อ้าว...แม่
(มาไวไปไวจัง)" สึนะยืนอึ้งกับคำฝากฝังของแม่ตนสักพัก =[]=;;
"งั้นเราเข้าบ้านกันเถอะครับ
คุณบาจิล...//ยืมเตียงหน่อยนะครับวองโกเล่ =w=(กระซิบ)"
เด็กหนุ่มนัยตาสีเขียวครามพูดกวนเท้าบอสรุ่น10แห่งวองโกเล่เล็กน้อย
แล้วโอบเอวบาจิลเข้าไปอย่างองอาจ
"เดี๊ยววววววววว!!! ประเดี๋ยวก่อน บ้านฉันนะเฟ้ย เห็นหัวเจ้าบ้านหน่อยสิ!!! //ไอ้สัตว์ทดลองในห้องวิทยาศาสตร์(กระซิบ)" ว่าแล้วสึนะก็รีบโอบไหล่บาจิลเข้าบ้านพร้อมที่สายตาเขม่นกบ(?)ไปด้วย
"เอ่อ....ท่านซาวาดะ
ท่านฟราน คือ...คือ...เอิ่ม...=/////////////////////////= "
และผิวหน้าสีขาวพ่องของบาจิลก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อเพราะการกระทำของบุคคลที้งสอง~~
.
.
.
[ห้องครัวจ้า~]
"เอาล่ะขอรับ
นี่ก็เริ่มบ่ายแล้ว เรามาทำของว่างทานกันเถอะขอรับ ^^"
เสียงหวานเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งผูกสายผ้ากันเปื้อนสีเหลืองอ่อนไปด้วย
"O,,O ของหวานเหรอ ผมอยากกิน Mille-Feuilles & Basilicum " สึนะที่นั่งอยู่เริ่มเปรยขึ้นด้วยความหิว(หื่น)อย่างมาก
"=,,= MEอยากกิน Bavarois & Basilicum " และฟรานก็เริ่มเปรยขึ้นด้วยความหิว(หื่น)อย่างมากเช่นกัน
"เอ่อ...ขอประทานโทษนะขอรับ
กระผมไม่เข้าใจว่าประโยคที่ต่อจากชื่อขนมมันหมายถึง ใบโหระพาจริงๆ หรือ...เอ่อ..O////O...=/////=...ช่างเถอะขอรับ"
"แล้วบาจิลคุงจะกินอะไรเหรอ...คิกคิก"
สึนะเริ่มยิ้มร่า แล้วเอ่ยถามบาจิลที่กำเขินอายอยู่
"นั่นสิครับ
คุณบาจิลอยากกินอะไรครับ...//แต่MEจะกินคุณจริงๆนะ My honey(กระซิบ)"
"เอ่อ...=///=...อ๊ะ!!....O.O
นั่นสิขอรับ
งั้นผมกินทาร์ตผลไม้ชิ้นเล็กๆดีกว่า ใส่สตรอว์เบอร์รี่กับบลูเบอร์รีเยอะๆ ^^ ฮิ "
........น่ารักเป็นบ้า!!!!!!
และนั่นคือเสียงทีดังขึ้นในจิตใจของสึนะและฟราน
"งั้นเหรอๆ
งั้นฉันกินด้วยนะบาจิลคุง"
"MEกินด้วยสิครับคุณบาจิล
แล้วป้อนMEด้วยนะ อ้าม~"
"ขอรับ
(แต่ไม่ป้อนนะขอรับ) จะทำให้ทั้งสองท่านด้วย ^w^ "
..............[ระหว่างทำจ้า~]................
"เฮ้ย!!
ไอ้กบนายจะแทะโลมบาจิลคุงมากไปแล้วนะ!!! //ฉันก็อยากแทะ
อยากเลียบ้าง(กระซิบ)"
"อะไรครับ
นั่นเป็นความอ่อนหัดของคุณเองนะครับ //คุณจะแทะจะเลีย ผมขอกอดขอกดแล้วกัน(กระซิบ)
"หนอย...ไอ้สัตว์ที่มีการทำโคลนนิ่งเป็นชนิดแรก(ไม่สำเร็จ)"
"ครับ......สัตว์น้ำใต้ทะเลลึกญาติปลาซาดีน(รู้ได้ไง?)"
"งั้นคอยดูบาจิลจะเลือกใคร!!!!" <<แสยะ
"เอาสิครับเรามาประลองกัน!!!!"<<แสยะ
..............[ทำเสร็จแล้วจ้า~]................
"เสร็จแล้วขอรับ
ของท่านซาวาดะใส่ราสเบอร์รี ของท่านฟรานใส่กีวี"
บาจิลค่อยๆวางทาร์ตผลไม้ลงบนโต๊ะ แล้วก็นั่งลงตรงเก้าอี้ตรงกลางระหว่างสึนะและฟราน
"พร้อมแล้วนะ"
"พร้อมนานแล้วครับ"
.
.
.
1 2 3 !!!
จุ๊บ
"เอ๊ะ...."
บาจิลรู้สึกได้ถึง ริมฝีปากที่มาสัมผัสอย่างแผ่วเบาบนแก้มของเขาทั้งสองข้าง
ก่อนที่มืออันอบอุ่นจะจับข้อมือทั้งข้างขวาและซ้ายของเขาเอาไว้
แล้วจูงเขาขึ้นไปบนห้องนอน ทว่า ใบหน้าของคนทั้งสองที่กำลังจูงมือเขาไป
เป็นใบหน้าที่เปื้อนยิ้มอันนิ่งเรียบ แต่แฝงไปด้วยความขี้เล่นแบบเด็กๆ
"พาขึ้นไปบนเตียงเลย"
"อย่าให้มันรุนแรงสิครับ"
ทั้งสองปล่อยร่างอันแสนเปราะบางนั้นลงบนเตียง
ก่อนจะค่อยๆช่วยกันพรมจูบ และสัมผัสไปทั่วเรือนร่างของคนตรงหน้า
"จ...จะทำอะไรกันน่ะขอรับ
อ๊ะ....ฮ้าาาาา~ ตรงนั้น...ไม่ได้นะ...อึ๊ก!!
"เรียวปากของบอสหนุ่มไล่ลงตั้งแต่หลังหู จนถึงพื้นที่ลับ(??) ขณะเดียวกันปลายลิ้นของผู้พิทักษ์สายหมอกแห่งวาเรียไล่ตั้งแต่ปลายเท้าจนถึง
ตรงนั้นเช่นเดียวกัน น้ำเชื่อมแสนหวานค่อยๆไหลเยิ้มเข้าไปในปากของผู้ที่เข้ามาลิ้มลอง
"บาจิลคุง...อา....น่ารัก....ที่สุด
ขอกินต่อไปเรื่อยๆ...แบบนี้...นะ หึ หึ"
"คุณบาจิล...สุดยอดเลยครับ...เซกซี่...น่ารัก...MEอยากได้คุณจนทนไม่ไหว
หึ หึ "
"ห่ะ....อื้มมมม~....ผ...ผม...อ๊าาาาาา~....รัก..."
.
.
รักท่านซาวาดะ และ ท่านฟราน นะขอรับ
___________________________________________________________________________
รักท่านซาวาดะ และ ท่านฟราน นะขอรับ
DAY and NIGHT :KHR 1884D
.
.
ท้องฟ้าในฤดูใบไม้ผลิ เมฆสีขาวลอยไปอย่างช้าๆ สายลมพัดเฉื่อยๆ วันนี้กระผมรับหน้าที่นำข้าวกล่องของท่านซาวาดะไปส่งให้ที่โรงเรียนนามิโมริขอรับ เพราะเมื่อเช้านายหญิงคงจะยุ่งๆเลยลืมทำข้าวกล่องให้ท่านซาวาดะ กระผมจังอาสาทำข้าวกล่องแล้วนำไปส่งให้ท่านซาวาดะ กระผมก็ไม่แน่ใจขอรับ ว่าข้าวกล่องที่กระผมทำจะถูกใจท่านซาวาดะรึเปล่า? อ๊ะ...ดูเหมือนจะคิดไปเดินไปจนถึงโรงเรียนแล้วล่ะขอรับ ดีจัง มาถึงก่อนเวลาพักเที่ยงล่ะขอรับ^^
.
.
"เอ...ห้องท่านซาวาดะอยู่ไหนกันนะขอรับ?" เด็กหนุ่มหน้าหวานที่ถือห่อข้าวกาล่องสีฟ้า กำลังเดินเข้าไปในอาคารเรียนด้วยความสับสน ด้วยความที่ไม่ชินทางเขาจึงเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าห้องๆหนึ่ง
.
"ห้องกรรมการคุมกฏ...OoO!! เข้าไปถามห้องที่ท่านซาวาดะอยู่ดีกว่าขอรับ..." มือเรียวเล็กบิดลูกบิดประตูเข้าไปในห้องอย่างไม่ลังเล ก่อนจะทอดสายตาไปยังโซฟาที่อยู่ในห้อง และได้เห็นชายรูปงามผมสีดำนิลกำลังหลับอยู่
.
"เอ๊ะ...หรือว่านี่จะเป็นท่านฮิบาริที่ท่านซาวาดะเคยพูดถึง...//แต่ว่าเขากำลังหลับอยู่นี่นา ถ้าเข้าไปถามจะเป็นการรบกวนรึเปล่านะ?" บาจิลเดินตรงเข้าไปหาโซฟาที่ฮิบารินอนอยู่ แล้วก้มศีรษะมองหน้าของคนที่นอนอู้ขณะที่นักเรียนคนอื่นๆเรียนกันอยู่(แล้วบาจิลไม่เรียนเหรอลูก OwO)
.
"(พูดเบาๆ)พอดูๆไปแล้ว...ท่านฮิบารินี่หน้าตาคมสวยดีจังนะขอรับO.O~" พูดไม่ทันขาดคำ นัยน์ตาสีฟ้าที่ซ่อนอยูใต้เปลือกตาก็ค่อยๆเผยออกมาให้เห็น เพราะลมหายใจร้อนผ่าวที่มารดระยะประชิดหน้าเขา
.
"นายเป็นใคร!!!" ฮิบาริกระแทกเสียงด้วยความหงุดหงิดที่มีคนมากวนเวลานอนของเขา(ก็เห็นนอนอยู่ ตลอดชิวิตนายทำอะบ้าง//โดนทอนฟาฟาดปาก)
.
"OO;;อ๊ะ...ขะ...ขออภัยขอรับ...คือกระผมชื่อบาจิล มาถามทางไปห้องท่านซาวาดะขอรับ//น่ากลัวจังขอรับ ><;;"
.
"ซาวาดะ สึนะโยชิ เจ้าสัตว์กินพืชบรมห่วยนั่นน่ะเหรอ หึ" ร่างสูงโปร่งแสยะยิ้มอย่างมีพิรุธ แล้วค่อยๆยันตัวลุกขึ้นจากโซฟา
.
".....ถ้าไม่เป็นการรบกวน ช่วยกรุณาพากระผมไป....เอ๊ะ!!" บาจิลยังพูดไม่ทันจบประโยค ฮิบาริก็คว้ามือขวาของเขาไว้ แล้วลาก(?)ออกไป
.
"ได้...นายชื่อบาจิลสินะ ฉันกำลังเบื่อพอดีจะพาไปส่งก็ได้ แต่ฉันมีข้อแลกเปลี่ยน" ฮิบาริจูงมือบาจิลไปพลางแสยะยิ้มอย่างหน้าสยดสยองไป
.
"O_O;;; ขะ...ขอรับ ให้ทำอะไรเหรอขอรับ..." บาจิลเริ่มรู้สึกกลัวกับท่าทางของฮิบาริ...จะเอากระผมไปปล่อยในอ่างแล้วตกเล่นรึไงขอรับ(?)...<<โลมา
.
.
.
"ไปหาเจ้าสัตว์กินพืชนั่นเสร็จแล้วกลับไปที่ห้องฉันนะ"
.
.
.
"ท่านซาวาดะขอรับกระผมเอาข้าวกล่องมาให้ขอรับ!!!" เสียงหวานปานระฆังแก้วตะโกนซะลั่นห้อง ด้วยสีหน้าเบิกบานยิ้มร่า...(เนื่องในโอกาสมาส่งข้าวกล่องถึงที่) ทำให้ผู้ที่ถูกขานชื่อหันมาตามกระแสเสียงนั้น
.
"อ่า...=////=...บาจิลคุงขอบใจมากนะ ที่อุส่าห์เอาข้อกล่องมาให้ แต่ไม่ต้องประกาสให้โลกรู้ก็ได้ว่าฉันกินข้าวกล่อง..." สึนะเดินตรงดิ่งมาหาบาจิลแล้วรับข้าวกล่องด้วยความเขินอาย
.
"อ๊ะ...ขออภัยขอรับท่านซาวาดะ อ่า...ข้าวกล่องนี้กระผมทำเองไม่รู้จะถูกปากรึป่าวนะขอรับ (ถ้ากินยังไงก็ต้องถูกปากอะลูก) "
.
"บาจิลคุงทำเหรอ O/////O...(พึมพัม)โอ้...เมียจ๋าทำให้ คุณสามีดีใจที่ซู้ดดดด~//ขอบคุณมากนะบาจิลคุง!!!! "
.
"ขอรับ ^////^ งั้นกระผมไปก่อนนะขอรับ " แล้วบาจิลก็ออกไปจากห้อง2-A แล้ววิ่งตรงไปห้องของฮิบาริ....
.
.
.
[ระหว่างทาง]
.
"อ้าว...บาจิลนี่นา มาหาสึนะเหรอ ^^" เสียงเรียกทุ้มนุ่มของชายร่างสูง ผมทองกลมกลืนไปกับดวงตาสีน้ำตาลเข้ม ทำให้บาจิลหยุดชะงักและหันไปคุยด้วย
.
"ท่านดีโน่ ^o^"
.
"แหมๆ เรียกฉันว่าคุณดีโน่เถอะนะ เรียกท่านดีโน่แล้วเขินๆ...แต่ท่าจะเรียกนายท่านก็ไม่ว่าหรอกนะ >/////<"
.
"=||||=? ขอรับ คุณดีโน่...."
.
"แล้วนีจะไปไหนเหรอบาจิล"
.
"ไปห้องกรรมการคุมกฏน่ะขอรับ" เมื่อดีโน่ได้ยินคำตอบจากบาจิล เขาก็ยื่นมือไปตบไหล่บาจิลเบาๆ แล้วยิ้มด้วยความเอ็นดู
.
"บาจิล...TwT ท่าทางวันนี้นายจะกลับไม่ไหว...ถ้ายังไงฉันจะรอนายแล้วพาไปส่งนะ....นายนี่ดวงซวยดีแท้...//ยืนไว้อาลัย"
.
"O___O;;; ....ขอรับ?" ถึงแม้บาจิลจะยังไม่เข้าใจมี่ดีโน่พูด เขาก็ยังตรงไปสู่ขุมนรก?(ห้องกรรมการคุมกฏ)
.
.
.
"มาแล้วขอรับ ท่านฮิบาริ มีอะไรให้กระผมช่วย..." เมื่อเปิดประตูเข้าไป บาจิลมองตรงไปยังคนที่นั่งไขว่ห้างหน้าบูดบึ้งอยู่บนโซฟา ด้วยสงหรณ์ว่า...รึวันนี้กระผมจะดวงซวยอย่างที่คุณดีโน่บอก........
.
"ช้ามาก =*=!!!! "
.
"ขออภัยนะขอรับ....โอ้ยยยย!!! " ร่างบอบบางถูกจับโยนลงบนโซฟาอย่างรุนแรง ก่อนที่ร่างที่สูงดปร่งจะขึ้นคร่อมและปลดกระดุมของคนด้านล่างออกทีละเม้ดๆ
.
"ทีแรกก็คิดว่าดูบอบบางเกิน จะเล่นเบาๆหน่อยแท้ๆ แต่มาให้แนรอแบบนี้...ต้องถูกลงโทษ!!!..."
.
"ทะ....ทำอะไรน่ะขอรับ!!! Q/////////////Q ปล่อยกระผมเดี๋ยวนี้นะขอรับ "
.
.
.คมเขี้ยวสีขาวสะอาดกัดลงบนใบหูที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแอ๊ปเปิ้ลแดงเบาๆ ไล่ปลายลิ้นตั้งแต่หลังใบหูไปจนถึงซอกคอ พรมจุมพิตลงบนต้นคอและริมฝีปากสีซากุระ จะกลายเป็นสีช้ำเลือด มือทั้งซ้ายและขวาค่อยๆฉีกเสื้อยืดสีแดงของร่างบางออกอย่างช้าๆ " ท่านฮิบาริ!!!...ยะ...หยุดนะขอรับ..." บาจิลเริ่มขัดขืน แต่ก้ไม่สามารถต้านกำลังของฮิบาริได้ มือเปราะบางพยามดันร่างของคนด้านบนออกไปจากร่างของตน มือทั้งสองที่ฉีกเสื้ออยู่หยุดชะงัก สอดมือขวาเข้าไปในกางเกงของคนที่ตนคร่อมอยุ่ ล้วงลึกลงไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ ปลายนิ้วเริ่มสัมผัสกับช่องทางอันน่าค้นหานั้นอย่างเบาบาง
.
"ตรงนี้น่ะถ้าฉันลองใส่เข้าไปสักสองสามนิ้วนายจะรู้สึกยังไงกันนะ หึ "
.
"....(อึ้ง)....=/////=....คะ....ใครจะไปใส่นิ้วลงไปในนั้นกันขอรับ อย่าเล่นอะไรแผลงๆนะขอรับ "
.
นิ้วนางของเมฆาหนุ่มเริ่มสอดลึกลงไปในนั้นอย่างช้าๆ " ฮะ...มะ...ไม่ นะ ท่าน...." มือของร่างบางที่พยามดันคนข้างบนเริ่มอ่อนแรง มือทั้งสองสั่นเครือ นิ้วกลางของร่างสูงค่อยตามเข้าไป น้ำสีขาวขุ่นไหลอาบมือของเขา มืออีกข้างไล่ตำลงจากสะโพกเข้าหาจุดอ่อนไหวของคนข้างล่าง บีบเบาๆกับนกน้อยในกำมือ
.
"นี่ฉันขอชิมหน่อยสิ...รสชาติของนายน่ะ..." ฮิบาริก้มหน้าลงช้าๆ มือที่จุดอ่อนไหวค่อยๆเปิดผืนผ้าที่บดบังความสนุกของเขาออก ปลายลิ้นสีพีชค่อยๆลิ้มรสชาติของน้ำหวานใสๆอย่างมีความสุข
.
"อ๊ะ...ห่ะ....ท่าน....ท่านฮิบาริ~" ร่างอันเปราะบางเริ่มอ่อนแรงและอารมร์คล้อยตามไปกับท่วงท่าของฮิบาริ เปล่งเสียงหวานเรียกชื่อของผู้พิทักษ์แห่งเมฆาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
.
"น่ารักมาก...ฉันจะให้รางวัลนาย...นิ้วชี้ที่เหลือนี่...." นิ้วชี้อันเรียวงามถูกใส่เข้าไป เร่งจังหวะเข้าออกและบีบให้เร็วขึ้น น้ำเชื่อมแสนหวานเริ่มล้นทะลักออกมามากขึ้นเรื่อยๆจนไหลเยิ้มไปบนเบาะโซฟา
.
"อื้อออออ....อ๊ะ.....ฮ่าาาาาา....ท่าน...ฮิบาริ...ท่าน...อ๊าาาา...."
.
"ส่งเสียงเรียกฉันให้มากกว่านี้สิ...มากกว่านี้อีก !!!! "
.
.
.
ปังงงงงงงงงง!!!! (เสียงประตูกระแทกผนัง)
.
.
.
"ไงเคียวยะ? พอได้รึยังล่ะหืม? ท่าทางบาจิลจะไม่ไหวแล้วนะ..." ชายผมทองร่างสูง ยืนพิงประตูแล้วเอ่ยขึ้นอย่าง...สบายใจ....~(คนเขาจะแย่อยู่แล้วมันยัง...สบายใจ...)
.
"มาทำอะไรมิทราบ....//คนเขากำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันมาขัดเดี๋ยวปั๊ดขย่ำ!!!" ฮิบาริลุกขึ้นจากร่างบอบบางที่อ่อนระทวยข้างล่าง แล้วเดินออกไปจากห้อง<<ทำแล้วไม่รับผิดชอบ เสื้อที่ฉีกไปล่ะ!!
.
"งั้นฉันจะดูแลต่อเองนะเคียวยะ^^ " ดีโน่เดินตรงไปยังโซฟาที่บาจิลนอน...(ขยับไม่ได้)อยู่ ก่อนจะถอดเสื้อโค้ดห่มร่างของคนตรงหน้าไว้ แล้วพยุงขึ้นนั่ง
.
"ที่บอกตอนนั้น...หมายถึงเรื่องนี้เองเหรอขอรับ =///////= " ดวงหน้าหวานเงยหน้ามองคนที่ยุงตนขึ้น ด้วยสีหน้าอ่อนเพลีย
.
"ดูเซ็กซี่ไม่เบาเลยนะ ^^" คนตัวโตยิ้มร่า แล้วอุ้มร่างที่หายใจไม่เป็นจังหวะขึ้น เดินตรงไปยังรถของตนเอง พอรู้ตัวอีกทีคนที่อยู่ในอ้อมแขนของเข้าก็หลับไปเสียแล้ว...
.
[บนรถ]
.
"บอสครับ...(แหล่)=////=...จะพาคุณบาจิลกลับคฤหาสน์จริงๆเหรอครับ"<<ที่จริงคนนี้ตามมาตลอด
.
"ใช่ โรมาริโอ้...พาไปคฤหาสน์ฉันนี่ล่ะ"
.
" (กระซิบ)...บอสนี่โหดชะมัดเลย..."
.
"อะไรนะ...."
.
"เปล่าครับ....ไปละนะครับ"
.
.
.
.
.
[คฤหาสน์ คาบัคโรเน่ in ญี่ปุ่น ]
.
.
.
ร่างที่นิทราอยู่ถูกวางลงบนเตียงสีขาวกว้าง ข้างๆเตียงถูกประดับประดาด้วยกุหลาบสีฟ้างดงาม ผิวสีขาวบริสุทธิ์ของเด็กหนุ่มถูกผืนผ้าสีขาวของเสื้อเชิ้ตบดบังไว้ นิ้วของชายนัยน์ตาสีน้ำตาลเปลือกสน เกลี่ยเส้นผมสีน้ำตาลประกายทองของเด็กหนุ่มอย่างอ่อนโยน เรียวปากสวยได้รูปประทับจูบลงบนหน้าผากสีมุกเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง
.
" คุณ...ดีโน่..." มือเล็กๆจับปลายแขนเสื้อของม้าพยศหนุ่มเอาไว้ ดวงตาสีฟ้าใสถูกเผยให้เห็นอย่างช้าๆ สะท้อนแสงจันทร์ไปมาทำให้เห็นเหมือนกับกำลังจะร้องไห้
.
"ไง...ตื่นแล้วเหรอบาจิล?" ชายร่างสูงหันกลับมามองใบหน้าของพิรุณน้อย แล้วนั่งลงบนเตียงนั้นอีกครั้ง
.
"ทำไมท่านฮิบาริถึงทำแบบนั้นล่ะขอรับ...."
.
"ขอโทษนะ...ฉันก็รู้เรื่องที่เขาเป็นแบบนั้นแท้ๆ ที่จริงก่อนหน้านี้เขาเคยทำกับสึนะ คงเป็นเพราะ...."
.
"เพราะ..."
.
"ฉันให้เขาเป็นแต่ฝ่ายรับของฉัน เขาต้องดกระแน่ๆเลย T_T"
.
"=||||= อ้อ....งั้นรึขอรับ "
.
"นี่บาจิล...."
.
"ขอรับ"
.
"ฉันจะสอนให้นายรู้ต่อจากเคียวยะเอง...." มือของม้าหนุ่มเริ่มล้วงเข้าไปในคอเสื้อของร่างบางอย่างช้าๆ ซอกซอนไปตามคอขาวและสัมผัสกับหน้าอกอุ่นๆ
.
"เอ๊ะ...ทำ...ทำอะไรน่ะขอรับ!!" มือบางพยามดันมือของคนตรงหน้าออกไปอย่างสุดกำลังที่ยังเหลืออยู่
.
"สิ่งที่เคียวยะยังสอนนายไม่จบ..." มือใหญ่อีกข้างจับสะโพกเล็กๆนั้นไว้ แล้วจับให้นอนคว่ำ
.
"ยะ...อย่านะขอรับ !!! " ตากลมโตเบิ่งกว้างขึ้นด้วยความกลัวอีกครั้ง
.
"ฉันจะสานต่อเอง...." มือขวากดทับไหล่เล็กๆของร่างอันเปราะบางเอาไว้ มือซ้ายค่อยๆปลดเข็มขัดของตนออก
.
"ฮึก...หยุดนะขอรับ!!!"
.
"ฉันจะทำอย่างนุ่มนวล...." ใช้มือที่ปลดกางเกงเสร็จสัมผัสปากของนกน้อยในกำมืออย่างอ่อนโยน นิ้วโป้งสไลด์ขึ้นลงเบาๆรอจังหวะจนน้ำขุ่นใสเริ่มไหลออกมา
"อื้อออออ~ไม่...เอานะ...ขอรับ" ร่างที่ยังบอบช้ำหายใจถี่ขึ้นจนไม่เป็นจังหวะ
.
"เรียนรู้เอาไว้นะบาจิล...." เจ้าของเส้นผมสีทองก้มลง แล้วไล่ปลายลิ้นไปตามช่องทางที่จะเข้าไปอย่างเป็นท่วงทำนองอันนุ่มนวล
.
"ไม่นะ...วิ...ธี...ส้มผัสมัน... ฮ้าาาา~ อะ " หัวใจเต้นเร็วและแรงขึ้นอย่างมิอาจควบคุมได้ เป็นความตื่นเต้นในความกลัวที่ซับซ้อน
.
"ว่าหลังจากนี้ไป เทคนิคที่จะผ่านเข้ามาในตัวนายมันมีอีกมากมาย...." ใส่สื่อแห่งความรักเข้าไปอย่างช้าๆ ให้จังหวะเข้าออกประสานเข้ากับความตื่นตัวตรงหน้า
.
"อ๊าาาาาาาาาา~ อ๊ะ....อึกกก...อื้อ.....กระ....ผม....ทนไม่.....อ๊าา..." ความรู้สึกดีหลั่งไหลเข้ามา ยามที่การสัมผัสและวิธีการของผู้กระทำตนนั้น ช่างดึงดูด ราวกับครอบงำร่างกายนี้ให้เป็นไปตามที่คิดไว้
.
"ดีมาก...บาจิล ทำให้ฉันหลงไหลนายมากกว่านี้สิ " มือที่กดทับไหล่เปลี่ยนมาบีบคั้นน้ำหวานแทน ค่อยๆใช้นิ้วและฝ่ามือราวกับปั้นงานศิลป์ ให้ของเหลวอันยั่วยวนไหลอาบไปทั่วมือ เสื้อผ้า ที่นอน และผ้าห่ม
.
"อ๊าาาาาา~ อ๊าาาาาา~ มะ....ไม่.....ฮะ........ฮ้าาาาาาาาา.." ราวกับเป็นราตรีที่ยาวนาน ควาทรมานและความสุขเข้ามาพร้อมกันจนร่างกายเริ่มเบาหวิว อ่อนแรง ปายมือปลายเท้าเริ่มชา ในสมองเริ่มเป็นสีขาวโพลน เห็นแต่เพียงใบหน้าของคนคนนี้เท่านั้น
.
.
.
.
[หน้าห้อง]
.
.
.
"บอสนี่น่ากลัวจริงๆเลยครับ -/////- "
.
"ฉันก็คิดว่าไอ้สัตว์กินพืชนั่นน่ากลัวเหมือนกัน =*= "
############################################################## End
♥จบแล้วจ้า♥
ที่เอามาเก็บนี่เพราะมีฉาก NC เดี๋ยวโดนแบนน่ะ 555
แล้วพบกันใหม่นะจ๊ะ บายยยย♫
